Trochę już minęło od ostatniego posta z serii biuro projektowe - mam rację?

Tym razem zabiorę Cię do industrialnego salonu zlokalizowanego w centrum Wrocławia. Pokażę Ci, jak zmieniały się poszczególne elementy tego wnętrza w miarę postępów w pracy nad projektem.

Wnętrze, które chcę Ci dzisiaj pokazać, to salon z aneksem kuchennym o powierzchni 28,7m2, więc jak na aktualne standardy - całkiem pokaźny ;) Pomieszczenie ma narożne, sięgające podłogi okna oraz trzy wyjścia na otaczający je balkon - to zarówno zaleta (świetne doświetlenie!) jak i utrudnienie - rozmieszczenie wszystkich niezbędnych mebli w takim wnętrzu to spore wyzwanie. Niżej możesz zobaczyć rzut tego pomieszczenia z wymiarami oraz kilka zdjęć ze stanu surowego.

Inwestorami w tym projekcie są Iwo i Paulina - dwójka hiper miłych i kreatywnych ludzi z głowami otwartymi na moje pomysły ;) Jakie były założenia tego projektu?

• styl industrialny, ale nie do przesady
• salon ma być miejscem do spotkań, a więc spory stół do planszówek, duża kanapa i telewizor
• meble lekkie, na nóżkach
• podłoga w jodełkę
• akcent kolorystyczny położony na akcesoria, nie na ściany
• duża kuchnia, by wygodnie mogły w niej gotować dwie osoby
• sporo miejsca na przechowywanie
• barek dla dwóch osób
• kolorystyka - szarości, biele, czerń, duża ilość drewna
• i "odrobina szaleństwa" :)

Początkowo próbowaliśmy połączyć najlepsze cechy obu projektów i stworzyć rozwiązanie idealne - zostawiliśmy część jadalnianą przy narożnym oknie, ale jednocześnie budując wcześniej wspomnianą ściankę, oraz barek.


Niestety, szybko okazało się że ten pomysł nie wypali - w pomieszczeniu zrobiło się bardzo ciasno i niewygodnie. Przechodząc do stołu należałoby przeciskać się obok sofy i taboretów, w strefie wypoczynkowej też nie zostało zbyt wiele miejsca na komunikację - zostawiliśmy zatem tą łączoną koncepcję i wróciliśmy do drugiej propozycji.



Porównując oba projekty widać, jak zmienia się odbiór pomieszczenia - pierwsze jest przytłaczające, natomiast drugie zapewnia oddech i przestrzeń. Nie było się co dłużej zastanawiać - znaleźliśmy opcję idealną ;) Teraz należało ją tylko dopracować.

Projekt kuchni to było spore wyzwanie. Początkowo chciałam nawiązać do stylu industrialnego - proste fronty lakierowane na mat, "zmęczone" drewno, czarne blaty i ciemny fartuch. Zależało mi, żeby było prosto, surowo i nowocześnie. Płytki heksagonalne pojawiły się kilkukrotnie w inspiracjach, które dostałam w mailu, więc był to dla mnie jasny sygnał, że takie wykończenie przestrzeni między szafkami spodoba się inwestorom.


I tu niestety pojawił się problem - Iwo i Paula kompletnie nie czuli takiej kuchni. Przede wszystkim uznali, ze jest za ciężka i za ciemna. Nie pomogła także zmiana fartucha i blatu na jaśniejszy - jak w widoku poniżej. Tu potrzebna była większa rewolucja.


I jakoś na tym etapie prac pojawiła się idea - a może by tak klasyczne, ramowe fronty? Postanowiliśmy dać temu szansę. Jednocześnie, chcąc odchudzić nieco zabudowę, zrezygnowaliśmy z górnych szafek - i te dwie zmiany okazały się być kluczowe w projekcie kuchni.


Początkowo próbowaliśmy zestawić nowy pomysł z białą ścianą i klasycznymi płytkami. W ten sposób całość była jaśniejsza, a o to najbardziej martwili się inwestorzy. Gdy ta opcja nie bardzo się spodobała, spróbowaliśmy z rozjaśnieniem całej zabudowy i zestawieniem jej ze ścianą pokrytą drewnem, która nawiązywała do strefy salonowej.


Ostatecznie, zgodziliśmy się na nieco ciemniejszą, ale naprawdę świetną w odbiorze zabudowę w graficie, z dodatkiem laminowanego blatu i ściany pokrytej... Czarną farbą tablicową ;) Jest ciemniej, niż było to w poprzednich propozycjach, natomiast efekt finalny, który za moment Ci pokażę, jest dużo lepszy!

Ciekawymi elementami, nad którym również trochę popracowaliśmy była ścianka między pokojem a kuchnią oraz ściana akcentowa nad stołem. W jednym i drugim przypadku przetestowaliśmy kilka rozwiązań, by wreszcie dojść do tego, które idealnie zagrało we wnętrzu.

W przypadku przegrody oddzielającej kuchnie, upierałam się przy industrialnych przeszkleniach, które miały dodać wnętrzu ostatecznego szlifu. Iwo i Paulina, cóż... Mówiąc delikatnie, nie byli do nich przekonani ;) Bali się wizualnego odseparowania tych dwóch pomieszczeń i chcieli zostawić ściankę bez żadnego dodatkowego wykończenia. Na szczęście udało mi się wymyślić oryginalny sposób, który dostał aprobatę inwestorów - kto by pomyślał, że ten problem rozwiąże zwykły sznurek?

Wspomniana przed chwilą ścianka przy stole również była kością niezgody. Ja proponowałam bieloną cegłę - klasykę stylu industrialnego. Klientom nie spodobał się ten pomysł. Próbowaliśmy tapety z wzorem mapy, ale odrzuciliśmy ją, ze względu na to, że zbyt mocno przytłaczała wnętrze.



Ostatecznie zdecydowaliśmy się na... No właśnie, na co? Zobacz sama!

Postawiliśmy na prostą, monochromatyczną fototapetę z widokiem na góry. Nie jest nudno, ale nie jest też zbyt bogato. Regał ostatecznie wymieniliśmy na trzy drewniane półki.


Salon od kuchni oddzielają naciągnięte fragmenty naturalnego sznurka - to prosta i ciekawa dekoracja idealnie wpisująca się w industrialny styl!



Kuchnia ma klasyczną formę, ale została zindustrializowana czarnymi uchwytami, wspornikami, lampami i sprzętami. Stylistykę podbiła także czarna ściana ;)



Wszystkie meble mają lekką formę, a więc pomimo sporej dozy czarnego koloru, całość nie jest przytłaczająca.


Na koniec jeszcze kilka dodatkowych widoków - jest także przedpokój, który jakby nie było - również jest częścią tego pomieszczenia. Zaplanowałam w nim prostą, szarą szafę z miejscem na buty i wieszakami, a także lustro na podkładzie z laminowanej płyty ;)